My DreamScapes

Click the clouds to see the photos!

Το σοκ του μέλλοντος; Καλώς ήλθατε στο Νέο Μεσαίωνα

  

Φανταστείτε ένα κόσμο με μια ισχυρή Κίνα που θα αλλάζει την όψη της Ασίας. Με μια Ινδία που θα απλώνει με αυτοπεποίθηση την εμβέλειά της από την Αφρική ως την Ινδονησία. Με το Ισλάμ να επεκτείνει την επιρροή του. Με την Ευρώπη να στενάζει από κρίσεις νομιμοποίησης. Με κυρίαρχες πόλεις κράτη να κατέχουν πλούτο και να οδηγούν την καινοτομία. Και με ιδιωτικούς μισθοφορικούς στρατούς, ριζοσπαστικούς θρησκευτικούς κύκλους και ανθρωπιστικές οργανώσεις να παίζουν με τους δικούς τους κανόνες, ανταγωνιζόμενες για τις καρδιές, τα μυαλά και τα χρήματα των ανθρώπων.Όλα αυτά μοιάζουν οικεία σήμερα. Αλλά κάπως έτσι ήταν ο κόσμος και πριν 1000 χρόνια περίπου, στην ακμή του Μεσαίωνα. Τα τελευταία χρόνια έγινε κοινός τόπος ότι ο μεταψυχροπολεμικός κόσμος, με την άνοδο νέων δυνάμεων όπως η Κίνα και η Βραζιλία, θα καταλήξει σε αυτό που οι επιστήμονες των διεθνών σχέσεων αποκαλούν ‘πολύ-πολική τάξη’. Όμως για τα επόμενα 10-20 χρόνια, δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο αν το μέλλον θα εξελιχθεί όντως έτσι όπως πολλοί το φαντάζονται – συγκεκριμένα αν θα συνεχιστεί η σχετική παρακμή των Ηνωμένων Πολιτειών, το ‘κουτσά-στραβά προχωράμε’ της Ευρώπης, η συνέχιση της ενίσχυσης της Κίνας και της Ινδίας κι όλες αυτές οι γνωστές προβολές.

Στην πραγματικότητα ο κόσμος εισέρχεται στο 2011 όχι απλά ως ένας κόσμος περισσότερων ισχυρών κρατών, αλλά σαν ένας κόσμος πολυάριθμων κέντρων ισχύος διαφορετικών τύπων. Είναι με δυο λόγια σαν ένας νέο-μεσαιωνικός κόσμος. Ο 21^ος αιώνας θα μοιάζει περισσότερο από καθετί άλλο με τον 12^οαιώνα.

Θα πρέπει να γυρίσουμε 1000 χρόνια πίσω για να βρούμε μια ιστορική εποχή όπου ο κόσμος ανήκε εξίσου στην Δύση και στην Ανατολή ταυτόχρονα. Εκείνη την εποχή η ισχυρή δυναστεία Σονγκ της Κίνας ηγεμόνευε στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, χρησιμοποιούσε την πυρίτιδα και τύπωνε χρήμα.

Περίπου την ίδια εποχή η αυτοκρατορία των Χόλα στην Ινδία ηγεμόνευε στους θαλάσσιους δρόμους ως την Ινδονησία και το Χαλιφάτο των Αββασιδών κυριαρχούσε από την Αφρική ως την Περσία. Το Βυζάντιο άκμαζε στη γαλήνη της αδυναμίας του, και εξαιτίας και παρά τη μεγάλη έκτασή του. Μόνο η Ευρώπη βλέπει αυτό το μεσαιωνικό τοπίο αρνητικά.

Ο 12ος αιώνας αντιπροσωπεύει έναν πραγματικά πολύ-πολικό κόσμο. Από το ένα άκρο της Ευρασίας ως το άλλο, οι δυνάμεις που βρίσκονταν εντός της άκμαζαν, όπως συμβαίνει σήμερα με την Κίνα, την Ινδία και την Αραβική - Ισλαμική κοινότητα.

Αλλά υπάρχει κι άλλος ένας λόγος για τον οποίο η μεσαιωνική μεταφορά ταιριάζει στο σήμερα. Στα μεσαιωνικά χρόνια, οι Σταυροφορίες και ο Δρόμος του Μεταξιού συνέδεσαν την Ευρασία στο πρώτο παγκόσμιο εμπορικό σύστημα – με τον ίδιο τρόπο που πολλοί παγκόσμιοι δρόμοι εμπορίου το κάνουν σήμερα.

Οι εμπορικοί οίκοι της Μπρυζ και της Βενετίας χρηματοδοτούσαν τα διηπειρωτικά ταξίδια για την ανακάλυψη νέων μπαχαρικών και άλλων εμπορευμάτων. Ο Μάρκο Πόλο έφτασε στην αυλή του Κουμπλάι Χαν στην Κίνα αφού πρώτα θαύμασε τους αμπελώνες του Κασγκάρ και εντυπωσιάστηκε από τον πλούτο των Ξιάν. Ο Άραβας προσκυνητής Ιμπν Μπατούτα έκανε ακόμα μεγαλύτερα ταξίδια από το Μαρόκο ως την Άπω Ανατολή, επισκεπτόμενος στη διαδρομή του τους ακμάζοντες πολιτισμούς της Νότιας Ινδίας και της Σουμάτρας.

Σήμερα η παγκοσμιοποίηση κάνει ξανά το ίδιο πράγμα, διαχέει την ισχύ πρωτίστως μακριά από τη Δύση, αλλά και μακριά από τα κράτη, προς τις πόλεις, τις εταιρείες, τις θρησκευτικές ομάδες, τις ανθρωπιστικές μη κυβερνητικές οργανώσεις και τα πανίσχυρα άτομα, από τους τρομοκράτες ως τους φιλάνθρωπους. Αυτή η εντροπία δεν πρόκειται να αντιστραφεί για δεκαετίες – αν όχι για αιώνες. Όπως και πριν από 1000 χρόνια, έτσι και σήμερα, η διπλωματία αναπτύσσεται ανάμεσα σε όποιους είναι ‘κάποιοι’. Η προϋπόθεσή της δεν είναι η εθνική κυριαρχία αλλά η ισχύς.

Κάποιοι διέκριναν αντίρροπες τάσεις στο πλαίσιο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Αλλά με δεδομένη την ισχύ των δυνάμεων που ωθούν προς ένα νέο Μεσαίωνα, είναι πολύ απλοϊκό να μιλάμε για ‘επιστροφή του κράτους’ μόνο στη βάση του εγχειρήματος διάσωσης της Γουόλ Στριτ και των δημοσιονομικών μέτρων τόνωσης της οικονομίας των κρατών. Πολύ πιο αποκαλυπτική για το μέλλον είναι η κατάρρευση του μεγαλύτερου μέρους του μετααποικιακού κόσμου, από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή ως τη Νότιο Ασία, όπου ο υπερπληθυσμός, η διεφθαρμένη διακυβέρνηση, οι εθνικές τριβές και οι καταρρέουσες  υποδομές ωθούν πολλά κράτη στην πολιτική χρεοκοπία τους.

Από το Κονγκό και το Σουδάν ως το Πακιστάν, σε πολλά κράτη είναι πιθανόν να δούμε μια κίνηση προς ένα μικτό δημόσιο-ιδιωτικό σύστημα διακυβέρνησης. Ας πάρουμε το παράδειγμα του Αφγανιστάν: μια έκβαση εξίσου πιθανή με όλες τις άλλες είναι ένας μεταμοντέρνος διακανονισμός μεταξύ των διεθνών μεταλλευτικών εταιρειών, της κυβέρνησης της Καμπούλ, των τοπικών πολέμαρχων και των ξένων ειρηνευτικών δυνάμεων – ένα νέο-μεσαιωνικό μοντέλο που βλέπουμε ήδη στην Αφρική και σε άλλα μέρη.

Στην οικονομική σφαίρα, τα περισσότερα κράτη, φτωχά ή πλούσια, της Δύσης ή της Ανατολής, αρχίζουν και λειτουργούν ως φίλτρα, προσπαθώντας να διαχειριστούν τις εισροές και εκροές των αγαθών, των κεφαλαίων και των ανθρώπων που τους επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση. Στους μεσαιωνικούς χρόνους, η ευημερία των ανθρώπων εξαρτώνταν από τη θέση της οικογένειάς τους, της συμμετοχής τους σε κάποια συντεχνία και την περιουσία τους. Ο κόσμος της πόλης ήταν διαστρωματωμένος με βάση την κοινωνική και οικονομική του κάστα. Η πίστη δεν προσφέρονταν στο κράτος ως τέτοιο αλλά σε όποιον παρείχε τα αγαθά.

Σήμερα ο πληθυσμός της γης στρέφεται ακόμη περισσότερο προς διάφορες εταιρείες οι οποίες παρέχουν βασικές υπηρεσίες, από ασφάλεια μέχρι υγειονομική περίθαλψη.  Στην αναπτυσσόμενη Ινδία μεγάλο μέρος της δημόσιας κοινωνικής πρόνοιας παρέχεται από βιομηχάνους όπως οι Τάτας και οι Αμπάνις, που οι οικογενειακές τους επιχειρήσεις διευθύνουν ολόκληρες βιομηχανικές πόλεις. Οι περιπτώσεις αυτές αποτελούν το αντίστοιχο του Οίκου των Μεδίκων, της οικογένειας που άρχισε να κυβερνά τη Φλωρεντία από τον 14ο αιώνα. Και ο ισλαμικός κόσμος σήμερα διακρίνεται επίσης από αυτή την πολιτική φιλανθρωπία, με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο και την Χεζμπολά στο Λίβανο να λειτουργούν σαν πολιτικά κόμματα αλλά και σαν κοινωνικές οργανώσεις που παρέχουν υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης

Βεβαίως καμιά αναλογία δεν είναι τέλεια. Αλλά ο παραλληλισμός της εποχής μας με το Μεσαίωνα αποτελεί τουλάχιστον μια προειδοποίηση ενάντια στις απλουστευτικές αναφορές στην καθαρή ‘Συμφωνία της Ευρώπης’ του 19ου αιώνα, την ισορροπία ισχύος ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη που ακολούθησε τους Ναπολεόντειους Πολέμους. Το σύστημα αυτό ήταν ένα modus vivendi για κάποια λίγα εθνικά κράτη. Αλλά ο νέος μας κόσμος είναι πολύ πιο πολύπλοκος

Το μόνο κομμάτι που λείπει από όλα αυτά είναι προφανώς η Αμερική. Ο Μεσαίωνας ήταν προ-Ατλαντικός. Σήμερα όμως έχουμε την κληρονομιά της αμερικανικής αυτοκρατορίας που βρίσκεται στον Νέο Κόσμο. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση παίζει το ρόλο της Ιερής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το νέο Βυζάντιο που βλέπει τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση, ενώ βρίσκεται σε κατάσταση σχετικής παρακμής. Οι Βυζαντινοί κυριάρχησαν όμως για πολλούς αιώνες πέρα από την υλική τους ακμή, μέσα από την πανουργία της διπλωματίας και την εξαπάτηση, όχι μέσα από την στρατιωτική ισχύ.

Αυτός ο νέος κόσμος σημαίνει μεγάλες προκλήσεις, κυρίως για την Δύση. Αλλά αν οι ΗΠΑ εφαρμόσουν μια γνησίως βυζαντινή στρατηγική, ίσως μπορέσουν να πετύχουν την αποτροπή της ολίσθησης του κόσμου σε έναν πόλεμο. Και να έχουμε κατά νου ότι παρά τη σκοτεινή φήμη του, ο Μεσαίωνας υπήρξε στην πραγματικότητα μια εποχή μεγάλων εφευρέσεων και ανακαλύψεων – κι εκείνη που άνοιξε το δρόμο για την μεγάλη Αναγέννηση. Καθώς παρακολουθούμε την κλιμάκωση των τριβών ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις και την ενίσχυση των φόβων για έναν νέο κόσμο πολέμου, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι το ίδιο μπορεί να γίνει και σήμερα.  

Πηγή : http://www.sofokleous10.gr/

Maya Cosmology... Popol Vuh

The creation story described in the Popol Vuh bears some

 resemblance to the Genesis story of the Jews and the Christians.

THE CREATION

Here is the story of the beginning,
when there was not one bird,
not one fish,
not one mountain.
Here is the sky, all alone.
Here is the sea, all alone.
There is nothing more
–no sound, no movement.
Only the sky and the sea.
Only Heart-of-Sky, alone.
And these are his names:
Maker and Modeler,
Kukulkan,
and Hurricane.
But there is no one to speak his names.
There is no one to praise his glory.
There is no one to nurture his greatness.


And so Heart-of-Sky thinks,
"Who is there to speak my name?
Who is there to praise me?
How shall I make it dawn?"
Heart-of-Sky only says the word,
"Earth,"
and the earth rises,
like a mist from the sea.
He only thinks of it,
and there it is.

He thinks of mountains,
and great mountains come.
He thinks of trees,
and trees grow on the land.
And so Heart-of-Sky says,
"Our work is going well."


Now Heart-of-Sky plans the creatures of the forest
-birds, deer, jaguars and snakes.
And each is given his home.
"You the deer, sleep here along the rivers.
You the birds, your nests are in the trees.
Multiply and scatter," he tells them.
Then Heart-of-Sky says to the animals,
"Speak, pray to us."
But the creatures can only squawk.
The creatures only howl.
They do not speak like humans.
They do not praise Heart-of-Sky
And so the animals are humbled.
They will serve those who will worship Heart-of-Sky.
And Heart-of-Sky tries again.
Tries to make a giver of respect.
Tries to make a giver of praise.


Here is the new creation,
made of mud and earth.
It doesn't look very good.
It keeps crumbing and softening.
It looks lopsided and twisted.
It only speaks nonsense.
It cannot multiply.
So Heart-of-Sky lets it dissolved away.
Now Heart-of-Sky plans again.
Our Grandfather and Our Grandmother are summoned.
They are the most wise spirits.
"Determine if we should carve people from wood,"
commands Heart-of-Sky.
They run their hands over the kernels of corn.
They run their hands over the coral seeds.
"What can we make that will speak and pray?
asks Our Grandfather.
What can we make that will nurture and provide?"
asks Our Grandmother.
They count the days,
the lots of four,
seeking an answer for Heart-of-Sky.
Now they give the answer,
"It is good to make your people with wood.
They will speak your name.
They will walk about and multiply."
"So it is," replies Heart-of-Sky.
And as the words are spoken, it is done.
The doll-people are made
with faces carved from wood.
But they have no blood, no sweat.
They have nothing in their minds.
They have no respect for Heart-of-Sky.
They are just walking about,
But they accomplish nothing.


"This is not what I had in mind,"
says Heart-of-Sky.
And so it is decided to destroy
these wooden people.
Hurricane makes a great rain.
It rains all day and rains all night.
There is a terrible flood
and the earth is blackened.
The creatures of the forest
come into the homes of the doll-people.
"You have chased us from our homes
so now we will take yours,"
they growl.
And their dogs and turkeys cry out,
"You have abused us
so now we shall eat you!"
Even their pots and grinding stones speak,
"We will burn you and pound on you
just as you have done to us!"
The wooden people scatter into the forest.
Their faces are crushed,
and they are turned into monkeys.
And this is why monkeys look like humans.
They are what is left of what came before,
an experiment in human design.

1000 Τραγούδια του Μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη !

Μια ομάδα από φίλους της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη διάλεξε 1000 τραγούδια από το έργο του,  και πρότεινε την δωρεάν διάδοση των 50 CD που προέκυψαν  από χέρι σε χέρι.
Την πρόταση αυτή την αποδέχτηκε με χαρά ο Μίκης  μέσα από την τηλεοπτική εκπομπή  της ΝΕΤ "Στην Υγειά Μας". Ο Χρήστος, φίλος της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη κι αυτός, επεξεργάστηκε και συμπίεσε τα 1000 τραγούδια,φροντίζοντας έτσι ώστε τα 50 CD της αρχικής συλλογής να γίνουν 10 για να χωρέσουν σε μία κασετίνα.

Επιπλέον, ο Μίκης συμφώνησε απόλυτα να γίνει η διακίνηση των 1000 αυτών τραγουδιών και  μέσα από το διαδίκτυο. Aποτέλεσμα όλων αυτών είναι και η δημιουργία του http://mikis1000songs.blogspot.com/

Πηγή : http://www.techit.gr/

John Hiatt

John Hiatt (born August 20, 1952, Indianapolis, Indiana) is an American rock guitarist, pianist, singer, and songwriter.He has played a variety of musical styles on his albums, including New Wave, blues and country. Hiatt has been nominated for several Grammy Awards  and has been awarded a variety of other distinctions in the music industry :2000 Nashville Music Awards: Songwriter/Artist of the Year , 2008 Americana Music Association: Lifetime Achievement Award for Songwriting .

He remains one of the most respected and influential American singer-songwriters.

Hiatt was working as a songwriter for Tree International, a record label in Nashville when his song "Sure As I'm Sittin' Here" was covered by Three Dog Night. The song became a Top 40 hit, earning Hiatt a recording contract with Epic Records. Since then he has released eighteen studio albums and two live albums. His songs have been covered by a variety of artists in multiple genres, including Bob Dylan, Willy DeVille, Linda Ronstadt, Bonnie Raitt, Eric Clapton, B.B. King, Willie Nelson, Three Dog Night, Joan Baez, Paula Abdul, Buddy Guy, the Desert Rose Band, Jimmy Buffett, Mandy Moore, Iggy Pop, Emmylou Harris, Rodney Crowell, Dave Edmunds, Nick Lowe, The Nitty Gritty Dirt Band, Rosanne Cash, Suzy Bogguss, Jewel, Aaron Neville, Jeff Healey, Keith Urban, Joe Cocker and many others.

Tony Joe White

Tony Joe White has accomplished much in the years since he emerged from his home in Louisiana’s swamp country and the hardscrabble circuit of Texas honky-tonks. His music is part of America’s soundtrack – sparse and elegant, filled with shadows, sadness and beauty. Nobody else writes songs like these – songs that evoke both the mysteries of the place were he was raised and the spirits that haunt us all in our most private, lonely moments.
Nobody sings them like White either. That dark baritone, scarred and sweet, brings these songs to life like none other.  Even so, others have memorably interpreted his songs, from Brook Benton’s unforgettable take on “Rainy Night in Georgia” in 1970 to Tina Turner’s intensely soulful rendition of “Steamy Windows.”  Elvis Presley, Ray Charles, Roy Orbison, Dusty Springfield, Etta James – iconic artists in their own right have honored “the Swamp Fox” by cutting his tunes.  Others have joined White, with Eric Clapton, Mark Knopfler, Michael McDonald, Waylon Jennings, Emmylou Harris, Lucinda Williams and Shelby Lynne among those who have paid tribute as guests on recent, theme-oriented projects such as The Heroines and Uncovered.

Cape Sounion ...Past ,Present And Towards Eternity

Heaven Stood  Still






Past ,Present And Towards Eternity

   






Luz Divina

   


The Temple



According to legend, Cape Sounion is the spot where Aegeus, king of Athens, leapt to his death off the cliff, thus giving his name to the Aegean Sea. The story goes that Aegeus, anxiously looking out from Sounion, despaired when he saw a black sail on his son Theseus 's ship, returning from Crete. This led him to believe that his son had been killed in his contest with the dreaded Minotaur, a monster that was half man and half bull. The Minotaur was confined by its owner, King Minos of Crete, in a specially designed labyrinth. Every year, the Athenians were forced to send 7 boys and 7 girls to Minos as tribute. These youths were placed in the labyrinth to be devoured by the Minotaur. Theseus had volunteered to go with the third tribute and attempt to slay the beast. He had agreed with his father that if he survived the contest, he would hoist a white sail. In fact, Theseus had overcome and slain the Minotaur, but tragically had simply forgotten about the white sail.

Οι Εικόνες 2

Τα πάντα γύρω μας είναι εικόνες! Τα πάντα λοιπόν μπορούν να δημιουργήσουν φωτογραφίες! Η οπτική γωνία από την οποία αποτυπώνεται μια φωτογραφία, καθώς και τα χρώματα που την συνθέτουν, είναι οι παράμετροι που διεγείρουν τις αισθήσεις και κατατάσσουν την εικόνα. Το που θα κατατάξουν οι αισθήσεις μια εικόνα, είναι μια στιγμιαία απόφαση. Ερωτεύεσαι μια φωτογραφία ή την απορρίπτεις από την πρώτη στιγμή. Δεν υπάρχουν 'κακές' φωτογραφίες. Υπάρχουν 'αδιάφορες' φωτογραφίες που απλά αποτυπώνουν αυτό που βλέπουμε χωρίς να προσθέτουν ή να αφαιρούν κάτι από την πραγματικότητα. Αυτό είναι η καθαρά 'ρεπορταζιακή' προσέγγιση ενός θέματος, ασχέτως αν είναι καλό ή όχι. Υπάρχουν οι 'καλές' φωτογραφίες που αρχίζουν να διεγείρουν κάποιες από τις αισθήσεις, μνήμες, συναισθήματα. Αυτό είναι η 'αισθητική' προσέγγιση και αποτύπωση του θέματος και επιβάλλεται η τοποθέτησή του σε ανώτερο επίπεδο. Υπάρχουν όμως και οι φωτογραφίες που αυτομάτως καταχωρούνται στο υποσυνείδητο σαν 'μνημειακές'! Αυτές οι εικόνες δεν διεγείρουν απλά τις αισθήσεις, τα συναισθήματα και τις μνήμες! Αυτές οι εικόνες 'δημιουργούν' από μόνες τους συναισθήματα, εξάπτουν τη φαντασία και είναι ικανές να δημιουργήσουν στο μυαλό νέες εικόνες! Αυτές οι εικόνες είναι αυτές που σε κάνουν να θέλεις να τις ξαναδείς, να τις ξαναδείς, να τις ξαναδείς! Αυτές τις εικόνες ονειρεύεται να αποτυπώσει ο κάθε φωτογράφος! Ο κάθε ερασιτέχνης φωτογράφος! Πόσες φορές θα το πετύχει αυτό? Ίσως μερικές, ίσως μία, ίσως καμία! Αν όμως το πετύχει έστω και μία φορά, θα είναι σαν να έχει δημιουργήσει τόσες εικόνες όσες ονειρεύεται!

Μάκης Λούντζης 

Mother Of All Languages

 Ολοι τους μιλάνε Ελληνικά και ούτε κάν το ξέρουν !!!

Ο λόγος που απηύθυνε ο καθηγητής και πρώην πρωθυπουργός, Ξενοφών Ζολώτας στις 2 Οκτωβρίου 1959 στους σύνεδρους της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης στην Ουάσινγκτον. Παρόμοιο λόγο , μικρότερου μεγέθους είχε εξαγγείλει δυο χρόνια νωρίτερα.

Kyrie,

It is Zeus’ anathema on οur epoch and the heresy of οur economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.

It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.

In an epoch characterized by monopolίes, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, οur policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.

Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. Α greater

harmonization beiween the practices of the economic and nomismatic archons is basic.

Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more οur economic and nomismatic polίcies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political end economic barometer are halcyonic.

The history of οur didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies.

Therefore, Ι sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of ουr organs in their zeal to program orthodoχ economic and nomismatic policies.

Ι apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue Ι emphasize my eulogy to the philoχenous aytochtons of this cosmopolitan metropolίs and my e!lcomium to you Kyrie, the stenographers.

Who Am I - Country Joe & The Fish

Who Am I ?

Who am I

To stand and wonder, to wait

While the wheels of fate

Slowly grind my life away.

Who am I ?

There were some things that I loved one time,

But the dreams are gone I thought were mine,

And the hidden tears that once could fall

Now burn inside at the thought of all

The years of waste, the years of crime

Passions of a heart so blind;

To think that, but even still

As I stand exposed, the feelings are felt

And I cry into the echo of my loneliness.

Who am I

To stand and wonder, to wait

While the wheels of fate

Slowly grind my life away.

Who am I ?

What a nothing I've made of life

The empty words, the coward's plight

To be pushed and passed from hand to hand

Never daring to speak, never daring to stand

And the emptiness of my family's eyes

Reminds me over and over of lies

And promises and deeds undone

And now again I want to run

But now there is nowhere to run to.

Who am I

To stand and wonder, to wait

While the wheels of fate

Slowly grind my life away.

Who am I ?

And now my friend we meet again

We shall see which one will bend

Under the strain of death's golden eyes

Which one of us shall win the prize

To live and which one will die

'Tis I, my friend, yes 'tis I

Shall kill to live again and again

To clutch the throat of sweet revenge

For life is here only for the taking.

Who am I

To stand and wonder, to wait

While the wheels of fate

Slowly grind my life away.

Who am I ? Who am I ?

Joe Mc Donald

Country Joe & The Fish

From album "I-Feel-Like-I'm-Fixin'-to-Die", Vanguard, 1967. Country Joe & The Fish was "Country"Joe McDonald's acid-rock 1965-1971 act. "Eastern Jam", great instrumental tune, written by the team Bartol, Cohen, Hirsh & Melton, features a great acid fuzz Barry "Fish" Melton's guitar solo.

J J Cale

 J.J. Cale, born  on December 5, 1938, in Oklahoma City, Oklahoma, is a Grammy Award-winning American singer-songwriter and musician. Cale is one of the originators of the Tulsa Sound, a loose genre drawing on blues, rockabilly, country, and jazz influences. Cale's personal style has often been described as "laid back"

His songs have been performed by a number of other musicians; "After Midnight" and "Cocaine" by Eric Clapton, "Bringing It Back" by Kansas, "Call Me the Breeze" and "I Got the Same Old Blues" by Lynyrd Skynyrd, and "Travelin' Light" by Widespread Panic and Eric Clapton are among the best-known.

 

Γιάννης Τσαρούχης ,Σάς λέει κάτι ; 2

Η πολιτική είναι ένα δύσκολο παιχνίδι, ευχάριστο μόνο σε όσους συμμετέχουν. Εκπλήσσομαι όμως με τους περισσότερους Έλληνες που ελπίζουν ν’ αλλάξει η ζωή τους από τους πολιτικούς.
Τους θεωρώ φαντασιόπληκτους.
“ΜΑΤΗΝ ΩΝΕΙΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ (από συνομιλία του Γ. Τσαρούχη με την Ελένη Γαλάνη, “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”,
1/1/1988)

Γιάννης Τσαρούχης 1988 , Σάς λέει κάτι ;

Στην Ελλάδα ζούμε πολυτελέστερα απ’ όσο μας επιτρέπουν τα μέσα μας, πέρα από τις οικονομικές μας δυνατότητες και τις ψυχικές μας ικανότητες. Αυτό ήδη μας δημιουργεί προβλήματα και θα μας προξενήσει μεγάλο κακό.
“ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ (από συνομιλία του Γ. Τσαρούχη με τον Γιώργο Πηλιχό, “ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ” 14/2/1988)

Οι Εικόνες

Εvery Picture Tells A Story

 Όταν διαβάζω στίχους, μου είναι αδιάφορο με τι μάρκα στυλό έγραψε ο ποιητής. Όταν κοιτάζω έναν πίνακα ζωγραφικής ποτέ μου δεν αναρωτήθηκα με τίνος εργοστασίου χρώματα δούλεψε ο ζωγράφος. Υποτιμούμε τη δουλειά ενός φωτογράφου όταν σκεφτόμαστε τη μάρκα της φωτογραφικής του μηχανής, τι αρνητικό χρησιμοποιούσε ή σε τι χαρτί τύπωσε.

Οι εικόνες δεν έχουν ανάγκη ούτε το αρνητικό, ούτε το χαρτί, ούτε και τη φωτογραφική μηχανή, για να είναι σπουδαίες.

Οι εικόνες για να υπάρξουν, το μόνο που χρειάζονται είναι ένα μυαλό που ονειρεύεται. Οι εικόνες δεν έχουν ανάγκη κριτικούς τέχνης.

Οι εικόνες, αν κάτι χρειάζονται, είναι τη ματιά μας και μόνο. Τη δική μας τη ματιά και τη ματιά εκείνων με τους οποίους μπορούμε να τις μοιραζόμαστε.
Τη ματιά όλων εκείνων που θα τις αγαπήσουν.

>>>>>> Πάν Καρτσωνάκης 2001 ( Kartson )