26.2.11
CICLO DE CINE: Gran homenaje a Luis García Berlanga
El Instituto Cervantes de Atenas y la Embajada de España organizan un homenaje cinematográfico, que reúne cinco películas de este gran cineasta español, que se proyectarán los jueves, desde el 3 hasta el 31 de marzo.
Todas las películas cuentan con subtítulos en griego.
Luis García Berlanga, uno de los más importantes directores de cine español del siglo XX, falleció en Madrid en noviembre de 2010 a los 89 años de edad. Gran renovador del cine español, junto a Juan Antonio Bardem, durante la postguerra española de los años 50, su trayectoria cinematográfica, de más de medio siglo, le ha convertido en un mito del cine español y en un cronista insuperable de la idiosincrasia española.
Nacido en Valencia, ingresó en 1947 en el Instituto de Investigaciones y Experiencias cinematográficas de Madrid y, a partir de “Bienvenido mister Marshall”, rodada en 1953 y auténtica obra maestra del cine español, dirigió otras 16 películas en las que siempre estuvieron presentes la ironía y la sátira combinadas con un enorme humanismo y una crítica ácida a la sociedad de cada época. Las cinco películas seleccionadas, que corresponden a distintas etapas de su cinematografía, son muy características de lo que se conoce como “estilo Berlanga”.
Entre las numerosas distinciones que obtuvo Berlanga podemos destacar el Premio Príncipe de Asturias de las Artes en 1986 (primer cineasta en obtenerlo), la Medalla de Oro de las Bellas Artes en 1981 y el Premio Nacional de Cinematografía en 1980. Fue nominado para el Oscar a la mejor película extranjera en 1961 por Plácido. Fue también Presidente de honor de la Academia del Cine español.
Salón de Actos del Instituto Cervantes de Atenas, Mitropóleos 23, Síndagma, Atenas.
Entrada libre.
PROGRAMA
03.03.2011, 19.30 h. Bienvenido Mr. Marshall (España, 1952, 75 min.), con Lolita Sevilla,
Alberto Romea, Rafael Alonso, Angel Alvarez, Jose Isbert, Manolo Morán y Fernando Rey.
10.03.2011, 19.30 h. Plácido (España, 1961, 85 min.) con Cassen, José Luis López Vázquez, Elvira Quintillá, Amelia de la Torre, Julia Caba Alba, Amparo Soler Leal, Manuel Alexandre, Mari Carmen Yepes, Agustín González, Luis Ciges y Antonio Ferrandis.
17.03.2011, 19.30 h. El verdugo (España, 1963, 87 min.) conJ osé Isbert, Nino Manfredi, Emma Penella, José Luis López Vázquez, Ángel Álvarez, María Luisa Ponte, María Isbert y Julia Caba Alba.
24.03.2011, 19.30 h. Patrimonio nacional (España, 1981, 106 min.) con Luis Escobar,
José Luis López Vázquez, Amparo Soler Leal, Mary Santpere, Luis Ciges y Agustín González
..
31.03.2011, 19.30 h. La vaquilla (España, 1985, 116 min.) con Alfredo Landa, Guillermo Montesinos, Santiago Ramos, José Sacristán, Eduardo Calvo y Carlos Velat.
Sol Latino : www.solatino.gr
Instituto Cervantes De Atenas , Aφιέρωμα στον Λουίς Γκαρθία Μπερλάνγκα
Μεγάλο αφιέρωμα στον Λουίς Γκαρθία Μπερλάνγκα
Το Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας και η Πρεσβεία της Ισπανίας διοργανώνουν μεγάλο αφιέρωμα που περιλαμβάνει
πέντε ταινίες του σπουδαίου ισπανού κινηματογραφιστή, που θα προβληθούν από τις 3 ως τις 31 Μαρτίου, κάθε Πέμπτη.
Όλες οι ταινίες έχουν υποτίτλους στα ελληνικά.
Ο Λουίς Γκαρθία Μπερλάνγκα γεννήθηκε στη Βαλένθια το 1921 και το 1947 εισήχθη στο Ινστιτούτο Κινηματογραφικών Ερευνών και Εμπειριών της Μαδρίτης.
Οι ταινίες του χαρακτηρίζονται από την καυστική ειρωνεία και την πικρή σάτιρα για τις διαφορετικές κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις της Ισπανίας της εποχής του. Κατά την περίοδο της δικτατορίας του Φράνκο εντυπωσίασε με την ικανότητά του να εξαπατά έξυπνα την λογοκρισία της εποχής με καταστάσεις και διαλόγους όχι πολυ ξεκάθαρους αλλά μιας πραγματικά ευφυούς δεύτερης ανάγνωσης. Με μεγάλη ανθρωπιά και εκπληκτική απλότητα ήταν ο ιστορικός και η συνείδηση – καλή και κακή – μιας χώρας βασανισμένης από τα τραύματα του πολέμου, ήταν ο θεματοφύλακας του συλλογικού ισπανικού βίου αυτής της τυρρανισμένης εποχής.
Σ’ αυτόν και στον Αντόνιο Μπαρντέμ, αποδίδεται η ανανέωση του ισπανικού κινηματογράφου.
Τιμήθηκε με διεθνή βραβεία και διακρίσεις στα σημαντικότερα φεστιβάλ κινηματογράφου (Καννών, Βενετίας, Μόντρεαλ, Βερολίνου). Στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι συμπεριελήφθη στην δεκάδα των σημαντικότερων κινηματογραφιστών στον κόσμο. Έχει λάβει επίσης αμέτρητες διακρίσεις στην Ισπανία, μεταξύ των οποίων το Βραβείο Τεχνών «Πρίγκιπας της Αστούριας» το 1986, το Χρυσό Μετάλλιο Καλών Τεχνών το 1981, το Εθνικό Βραβείο Κινηματογραφίας το 1980. Το 1961 η ταινία του Πλάθιδο, ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας.
Πέθανε τον Νοέμβριο του 2010 σε ηλικία 89 ετών.
Αίθουσα εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας, Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα, Αθήνα.
Είσοδος ελεύθερη.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
03.03.2011, 19.30 Καλώς ορίσατε κ. Μάρσαλ (Ισπανία, 1952, 75 λεπτά), με τους Λολίτα Σεβίγια, Αλμπέρτο Ρομέα, Ραφαέλ Αλόνσο, Άνχελ Άλβαρεθ, Χοσέ Ισμπέρτ, Μανόλο Μοράν, Φερνάντο Ρέι.
…
10.03.2011, 19.30 Πλάθιδο (Ισπανία, 1961, 85 λεπτά) με τους Κασέν, Χοσέ Λουίς Λόπεθ Βάθκεθ, Ελβίρα Κιντιγιά, Αμέλια ντε λα Τόρρε, Χούλια Κάβα Άλμπα, Αμπάρο Σολέρ Λεάλ, Μανουέλ Αλεχάντρε, Μαρί Κάρμεν Γιέπες, Αγκουστίν Γκονθάλεθ, Λουίς Θίγες, Αντόνιο Φερράντις.
...
17.03.2011, 19.30 Ο δήμιος (Ισπανία, 1963, 87 λεπτά) με τους Χοσέ Ισμπέρτ, Νίνο Μανφρέντι, Έμμα Πενέλλα, Χοσέ Λουίς Λόπεθ, Βάθκεθ, Άνχελ Άλβαρεθ, Μαρία Λουίσα Πόντε, Μαρία Ισμπέρτ, Χούλια Κάβα Άλμπα.
...
24.03.2011, 19.30 Εθνική κληρονομιά (Ισπανία, 1981, 106 λεπτά) με τους Λουίς Εσκομπάρ, Χοσέ Λουίς Λόπεθ Βάθκεθ, Αμπάρο Σολέρ Λεάλ, Μάρι Σαντπέρε, Λουίς Θίγες, Αγουστίν Γκονθάλεθ
....
31.03.2011, 19.30 Ο μικρός ταύρος (Ισπανία, 1985, 116 λεπτά) με τους Αλφρέντο Λάντα, Γκιγιέρμο Μοντεσίνος, Σαντιάγο Ράμος, Χοσέ Σακριστάν, Εδουάρδο Κάλβο, Κάρλος Βελάτ.
Πηγή : Sol Latino , http://www.solatino.gr/
25.2.11
“La Universidad de la Salsa” El Gran Combo de Puerto Rico
Στον τελευταίο μισό αιώνα που η λατινοαμερικάνικη μουσική έχει φτάσει σε κάθε γωνία του πλανήτη, υπάρχει ένα, και μόνο ένα, συγκρότημα που όχι μόνο έχει γνωρίσει την επιτυχία σε κάθε μία από αυτές τις πέντε δεκαετίες αλλά συνεχίζει ως σήμερα, 46 χρόνια από την ίδρυση του, να εκπροσωπεί την χαρά και το κέφι της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής καλύτερα από κάθε άλλον : El Gran Combo de Puerto Rico είναι το πλήρες όνομα του και τόσο η μακρά ιστορία του όσο και η αμείωτη δημοτικότητα του στον ισπανόφωνο κόσμο το καθιστά το πλέον διαχρονικά σημαντικό όνομα στον χώρο της salsa – και όχι μόνο.
Ως έτος ίδρυσης του Gran Combo σημειώνεται το 1962, χρονιά που μία ομάδα μουσικών από το γκρουπ του θρυλικού πορτορικάνου μουσικού Rafael Cortijo, ο οποίος εκείνη την εποχή προβλήματα με το νόμο, αποφασίζει να ανεξαρτητοποιηθεί και, κάτω από τη διεύθυνση του νεαρού πιανίστα Rafael Ithier, να φτιάξει ένα καινούριο γκρουπ. Το Gran Combo, σχεδόν αμέσως, σημειώνει μεγάλη επιτυχία στο ραδιόφωνο (και λίγο αργότερα, στην τηλεόραση) του Πουέρτο Ρίκο, ενώ οι πρώτοι δίσκοι του γίνονται χρυσοί μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Παίζοντας εξαιρετική χορευτική μουσική, διαθέτοντας δύο μεγάλους τραγουδιστές (Pellin Rodriguez και Andy Montañez) και κάνοντας, γιά πρώτη φορά στα χρονικά της λατινοαμερικάνικης μουσικής, ένα εντυπωσιακό σόου στις ζωντανές εμφανίσεις τους με τους μουσικούς και τους τραγουδιστές να εκτελούν συντονισμένες χορογραφίες καθώς έπαιζαν, το Gran Combo γίνεται σύντομα το σημαντικότερο εξαγώγιμο προϊόν της πορτορικάνικης μουσικής στον κόσμο. Αλλεπάλληλα ταξίδια και τουρνέ σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική και τις Η.Π.Α. εκτοξεύουν τη δημοτικότητα του γκρουπ στον υπόλοιπο κόσμο, ενώ ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 60, και μέχρι σήμερα, το συγκρότημα συγκεντρώνει κάθε είδους βραβεία και διακρίσεις, με αποκορύφωμα μία σειρά από υποψηφιότητες γιά το βραβείο Grammy, το οποίο τελικά κερδίζουν το 2002.
Στα 46 χρόνια της ύπαρξης του γκρουπ, πολλοί μουσικοί έχουν αλλάξει (ανάμεσα σε αυτούς και οι πρώτοι τραγουδιστές, Rodriguez και Montanez, που τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αντικατασταθεί από τους Charlie Aponte και Jerry Rivas), όμως δύο από τα ιδρυτικά μέλη παραμένουν στο συγκρότημα ως σήμερα : ο θρυλικός αρχηγός Rafael Ithier και ο σαξοφωνίστας Eddie Perez. Το συγκρότημα έχει ηχογραφήσει περισσότερους από 40 δίσκους!
Η διαχρονική επιτυχία του Gran Combo de Puerto Rico οφείλεται, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, στο ανάλαφρο και διασκεδαστικό στυλ των τραγουδιών τους, τους χιουμοριστικούς στίχους, τις έξυπνες ενορχηστρώσεις, την αίσθηση χαράς και διάθεσης γιά χορό που μεταδίδουν όλα τα κομμάτια τους, το λαϊκό στοιχείο της Καραϊβικής που βρίσκεται διάχυτο στη μουσική τους και, φυσικά, στη διεύθυνση, το σωστό ένστικτο και τις μουσικές επιλογές του Rafael Ithier, που έχουν δίκαια κερδίσει γιά το Gran Combo de Puerto Rico το προσωνύμιο που τους ακολουθεί σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική : “La Universidad de la Salsa” – το Πανεπιστήμιο της Salsa!
Πηγή : Sol Latino , http://www.solatino.gr/
24.2.11
103 ετών παρθένα !!! Τι να την κάνεις τέτοια ζωή ;
Το μυστικό της μακροζωίας της αποκαλύπτει η 103 ετών Gladys Gough, λέγοντας ότι
παρ’ όλα τα χρόνια της δεν είχε ποτέ της σεξουαλική επαφή.
«Δεν έκανα ποτέ σεξ», ομολογεί η ηλικιωμένη γυναίκα γιατί δεν ήθελε να χάνει χρόνο με... διαπροσωπικές σχέσεις, όπως δημοσιεύει η Sun.
Επίσης, δεν έχει καπνίσει ποτέ, δεν έχει κάνει χρήση αλκοόλ ούτε έχει πάρει χάπια. Όπως λέει η Gladys: «Δεν παντρεύτηκα ποτέ ούτε είχα φίλο. Δεν ήθελα να χάνω τον χρόνο μου με τους άνδρες. Πάντα έτρωγα τα γεύματά μου και πάντα φρόντιζα να τρέφομαι καλά. Οι άνδρες ποτέ δεν υπήρξαν μέρος της ζωής μου.
Η γυναίκα από το Coventry είπε πως αφιέρωσε τη ζωή της στα ταξίδια στον κόσμο, όπου είχε συνοδοιπόρο την αδελφή της Edna, η οποία πέθανε το 1996 σε ηλικία 85 ετών. «Πάντα μας προσέγγιζαν άνδρες αλλά προτιμούσαμε να ταξιδεύουμε και να συζητάμε μεταξύ μας», προσθέτει.
Πηγή : Real.gr
παρ’ όλα τα χρόνια της δεν είχε ποτέ της σεξουαλική επαφή.
«Δεν έκανα ποτέ σεξ», ομολογεί η ηλικιωμένη γυναίκα γιατί δεν ήθελε να χάνει χρόνο με... διαπροσωπικές σχέσεις, όπως δημοσιεύει η Sun.
Επίσης, δεν έχει καπνίσει ποτέ, δεν έχει κάνει χρήση αλκοόλ ούτε έχει πάρει χάπια. Όπως λέει η Gladys: «Δεν παντρεύτηκα ποτέ ούτε είχα φίλο. Δεν ήθελα να χάνω τον χρόνο μου με τους άνδρες. Πάντα έτρωγα τα γεύματά μου και πάντα φρόντιζα να τρέφομαι καλά. Οι άνδρες ποτέ δεν υπήρξαν μέρος της ζωής μου.
Η γυναίκα από το Coventry είπε πως αφιέρωσε τη ζωή της στα ταξίδια στον κόσμο, όπου είχε συνοδοιπόρο την αδελφή της Edna, η οποία πέθανε το 1996 σε ηλικία 85 ετών. «Πάντα μας προσέγγιζαν άνδρες αλλά προτιμούσαμε να ταξιδεύουμε και να συζητάμε μεταξύ μας», προσθέτει.
Πηγή : Real.gr
Θα πουλάνε παγωτό από μητρικό γάλα !!! Θα τρελλαθούμε ;
Ένα μαγαζί του Λονδίνου που πουλά παγωτά σκοπεύει να δημιουργήσει παγωτό από μητρικό γάλα, το οποίο, όπως λέει, οι πελάτες θα πρέπει να θεωρήσουν οργανικό.
Στο παγωτό αυτό έδωσαν την ονομασία Baby Gaga και θα είναι διαθέσιμο από αύριο Παρασκευή στο κατάστημα Icecreamists στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου.
Ο ιδρυτής του Icecreamists Ματ Ο’ Κόνορ δήλωσε αισιόδοξος για το εγχείρημα αυτό, να μετατρέψει το "θαύμα της μητρότητας" σε παγωτό το οποίο θα πωλείται 14 λίρες (16 ευρώ)η κάθε μπάλα.
Το μητρικό γάλα θα παρέχεται από μητέρες που απάντησαν σε μία αγγελία στο φόρουμ Mumsnet.
Μία από αυτές τις γυναίκες, η Βικτόρια Χίλεϊ 35 ετών από το Λονδίνο που εργάζεται με γυναίκες που έχουν προβλήματα στο θηλασμό, δώρισε το γάλα της στο μαγαζί αφού είδε την αγγελία. Δήλωσε εξάλλου ότι πιστεύει πως αν οι ενήλικες συνειδητοποιούσαν πόσο γευστικό είναι το μητρικό γάλα, τότε οι νέες μητέρες θα είναι πιο πρόθυμες να θηλάσουν.
Τα συστατικά της συνταγής για το παγωτό Baby Gaga είναι μητρικό γάλα, βανίλια Μαδαγασκάρης και άρωμα λεμονιού.
Ο Ο’ Κόνορ επεσήμανε άλλωστε ότι το συγκεκριμένο είδος παγωτού θα είναι μία από τις νέες "καινοτόμες" γεύσεις που θα πωλούνται από το μαγαζί του.
Πηγή : Real.gr
19.2.11
18.2.11
Quote Of The Day
"It takes a lot of imagination to be a good photographer. You need less imagination to be a painter because you can invent things. But in photography everything is so ordinary; it takes a lot of looking before you learn to see the extraordinary."
~David Bailey~
~David Bailey~
16.2.11
15.2.11
Quote Of The Day
"Photographers deal in things which are continually vanishing and when they have vanished there is no contrivance on earth which can make them come back again."
~Henri Cartier Bresson~
~Henri Cartier Bresson~
7.2.11
"Εκπαιδευτικά ταξίδια, με στόχο την αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου"
Σύμφωνα με το φιλόσοφο Karl Popper, η πραγματικότητα χωρίζεται σε τρείς, διαφορετικούς αλλά παράλληλους, κόσμους:
α) Στον κόσμο νούμερο ένα, ο οποίος χαρακτηρίζεται σαν ο «υλικός» κόσμος της ύπαρξης. Ο κόσμος αυτός «κατοικείται» από αυτοκίνητα, ψυγεία, υπολογιστές και όλα τα υπόλοιπα που μπορεί κανείς να αποκτήσει με χρήματα.
β) Στον κόσμο νούμερο δύο, ο οποίος είναι ο κόσμος των εμπειριών και των συναισθημάτων μας. Μέσα στα πλαίσια αυτού του κόσμου γελάμε, θυμώνουμε, αγαπάμε, μισούμε, φοβόμαστε και ελπίζουμε.
γ) Στον κόσμο νούμερο τρία, στον κόσμο του πνεύματος, μέσα στον οποίο γράφονται βιβλία, ζωγραφίζονται πίνακες, σχεδιάζονται γέφυρες και εφευρίσκονται οι υπολογιστές. Στον ίδιο όμως αυτό κόσμο γίνονται κατανοητά τα κοινωνικά προβλήματα και επιλύονται με τη βοήθεια του νου. Είναι ο κόσμος του δυνατού, του εφικτού δηλαδή, ο οποίος διαφοροποιεί εντελώς τον άνθρωπο από όλα τα υπόλοιπα «πλάσματα» της δημιουργίας.
Όλοι οι παραπάνω «κόσμοι» είναι μεταξύ τους συνδεδεμένοι, ενώ ο άνθρωπος ευρίσκεται σε διαρκή κίνηση μεταξύ τους. Εάν δεν είχε εφευρεθεί το αεροπλάνο δεν θα μπορούσαμε να πετάμε, ενώ εάν δεν υπήρχαν αεροπορικά δυστυχήματα, δεν θα έψαχνε ο νους μας να βρει ένα καινούργιο, καλύτερο αεροπλάνο. Μέσω της διαρκούς κίνησης μας από τον ένα κόσμο στον άλλο δημιουργείται η πρόοδος, οπότε ο φιλόσοφος μιλάει για «εκπαιδευτικά ταξίδια, με στόχο την αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου».
Θεωρώντας λοιπόν ότι η σημερινή παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση αποτελεί ένα ανάλογο με το παραπάνω δυστύχημα (την πτώση του αεροπλάνου), είμαστε υποχρεωμένοι να ψάξουμε να βρούμε όλες τις αιτίες που την προκάλεσαν, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο, καλύτερο, ασφαλέστερο και δικαιότερο «σύστημα». Έτσι θα μετατρέπαμε το πρόβλημα σε ευκαιρία, ψάχνοντας όχι απλά για τη λύση του, αλλά για ένα καλύτερο μέλλον
Πηγή:http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/1524.aspx
α) Στον κόσμο νούμερο ένα, ο οποίος χαρακτηρίζεται σαν ο «υλικός» κόσμος της ύπαρξης. Ο κόσμος αυτός «κατοικείται» από αυτοκίνητα, ψυγεία, υπολογιστές και όλα τα υπόλοιπα που μπορεί κανείς να αποκτήσει με χρήματα.
β) Στον κόσμο νούμερο δύο, ο οποίος είναι ο κόσμος των εμπειριών και των συναισθημάτων μας. Μέσα στα πλαίσια αυτού του κόσμου γελάμε, θυμώνουμε, αγαπάμε, μισούμε, φοβόμαστε και ελπίζουμε.
γ) Στον κόσμο νούμερο τρία, στον κόσμο του πνεύματος, μέσα στον οποίο γράφονται βιβλία, ζωγραφίζονται πίνακες, σχεδιάζονται γέφυρες και εφευρίσκονται οι υπολογιστές. Στον ίδιο όμως αυτό κόσμο γίνονται κατανοητά τα κοινωνικά προβλήματα και επιλύονται με τη βοήθεια του νου. Είναι ο κόσμος του δυνατού, του εφικτού δηλαδή, ο οποίος διαφοροποιεί εντελώς τον άνθρωπο από όλα τα υπόλοιπα «πλάσματα» της δημιουργίας.
Όλοι οι παραπάνω «κόσμοι» είναι μεταξύ τους συνδεδεμένοι, ενώ ο άνθρωπος ευρίσκεται σε διαρκή κίνηση μεταξύ τους. Εάν δεν είχε εφευρεθεί το αεροπλάνο δεν θα μπορούσαμε να πετάμε, ενώ εάν δεν υπήρχαν αεροπορικά δυστυχήματα, δεν θα έψαχνε ο νους μας να βρει ένα καινούργιο, καλύτερο αεροπλάνο. Μέσω της διαρκούς κίνησης μας από τον ένα κόσμο στον άλλο δημιουργείται η πρόοδος, οπότε ο φιλόσοφος μιλάει για «εκπαιδευτικά ταξίδια, με στόχο την αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου».
Θεωρώντας λοιπόν ότι η σημερινή παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση αποτελεί ένα ανάλογο με το παραπάνω δυστύχημα (την πτώση του αεροπλάνου), είμαστε υποχρεωμένοι να ψάξουμε να βρούμε όλες τις αιτίες που την προκάλεσαν, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο, καλύτερο, ασφαλέστερο και δικαιότερο «σύστημα». Έτσι θα μετατρέπαμε το πρόβλημα σε ευκαιρία, ψάχνοντας όχι απλά για τη λύση του, αλλά για ένα καλύτερο μέλλον
Πηγή:http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/1524.aspx
4.2.11
Quote Of The Day
"Πάντα ο άνθρωπος θα πιστεύει πως τα όνειρά του θα δικαιωθούν. Αλλά και πάντα θα αγνοεί πως ο ίδιος καταστρέφει τα όνειρά του με το να ξυπνά κάθε πρωί."
~Μάνος Χατζηδάκις~
~Μάνος Χατζηδάκις~
3.2.11
Μίκης Θεοδωράκης
Ο Μίκης Θεοδωράκης θυμάται τα χρόνια που ήταν μαθητής, κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Τρίπολη: Στην τάξη μας, οι μαθητές είχαν χωριστεί σε τρεις κατηγορίες. Στην πρώτη ήταν αυτοί που πεινούσαν και λιποθυμούσαν πάνω στο θρανίο. Στη δεύτερη αυτοί που πεινούσαν χωρίς να λιποθυμούν. Και στην τρίτη, αυτοί που τρώγανε όσο ποτέ στη ζωή τους, γιατί οι πατεράδες τους ήταν αγρότες, μαυραγορίτες ή και τα δύο. Εμείς οι πεινασμένοι, της πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, αποφασίσαμε να βάλουμε τέρμα σ’ αυτήν την κατάσταση. Οργανωθήκαμε και μια μέρα ανακοινώσαμε στην τάξη ότι είναι απαράδεκτο οι μισοί να παχαίνουν και οι μισοί να πεθαίνουν της πείνας. Οι χωριάτες έβαλαν τις φωνές. Είχαν και τον αέρα που τους έδινε η σωματική τους ευρωστία. Όμως εμείς ήμαστε οι περισσότεροι και οι αποφασισμένοι για όλα. Είπαμε: “Δεν μπαίνει κανείς στην τάξη, αν δεν βάλει τρόφιμα (πατάτες, αλεύρι, σταφίδα, αυγά) στο καλάθι που θα βρίσκεται μπροστά στην πόρτα”. Την άλλη μέρα, δυο τρεις έφεραν τρόφιμα. Οι άλλοι πήγαν να περάσουν με το ζόρι. Έπεσε ξύλο. Όταν μάθανε οι καθηγητές τα καθέκαστα, τήρησαν ουδετερότητα για το φόβο των Ιταλών. Τελικά όλοι “πλήρωναν” τα αναγκαστικά “διόδια”. Μοιράζαμε τα τρόφιμα στους σκελετωμένους συμμαθητές μας. Σε λίγο όλο το γυμνάσιο έκανε το ίδιο. Έτσι, εκείνη τη χρονιά δεν είχαμε θύματα από την πείνα. Και όταν λέω θύματα, δεν εννοώ μόνο το θάνατο, αλλά και τις βαριές αρρώστιες που προκαλεί η έλλειψη τροφής.
“ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ Α΄” Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
Ουμπέρτο Έκο
Ο Χριστός όμως; Δεν μπορώ να φανταστώ έναν ξυλουργό γλωσσομαθή. Η όψη του Καίσαρα πάνω στα ρωμαϊκά νομίσματα ήταν σίγουρα γι’ αυτόν ό,τι ήξερε όλο κι όλο για τη Ρώμη. Επομένως, κατά τη γνώμη μου ο διάλογος ανάμεσα στους δύο έγινε ή με τη βοήθεια διερμηνέα ή περίπου με τον τρόπο με τον οποίο σήμερα ένας Αμερικανός πρεσβευτής που ξέρει τσάτρα πάτρα μερικές ιταλικές λέξεις θα μπορούσε να μιλήσει μ’ ένα Σικελό χωρικό.
Φανταστείτε το γλωσσικό δράμα εκείνης της στιγμής. Ποιο νόημα άραγε πήρανε για τον έναν ή τον άλλο λέξεις όπως “θεός”, “βασιλιάς”, “αλήθεια”; Οι αποικιακοί πόλεμοι είναι γεμάτοι από εκτελέσεις που έγιναν εξαιτίας γλωσσικών παρεξηγήσεων κι από διερμηνείς που έλυσαν τα προβλήματα όπως τους βόλευε, ξεγελώντας χωρίς ενδοιασμούς τα δύο αντιμέτωπα μέρη. Φανταστείτε την τραγωδία, ένα Κείμενο να ερμηνεύεται με διαφορετικούς Κώδικες. Ίσως εκείνη η στιγμή, η μία από τις πιο συγκινητικές κι ανθρώπινες στιγμές ενός δράματος που -στο ίδιο επίπεδο- εκτυλίσσεται ακόμη καθημερινά μέχρι τώρα. Όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο καρφωμένο στο σταυρό σκεφτόμαστε ότι τα πάθη του είναι και δικά μας πάθη. Δικά μας είναι όμως και τα βάσανα των ανθρώπων που δεν καταφέρνουνε να εκφραστούνε. Ο εργάτης ξέρει εκατό λέξεις, τ’ αφεντικό χίλιες: γι’ αυτό κι ο δεύτερος είναι τ’ αφεντικό. Το είπε κι ο Dario Fo.
ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ “ΔΥΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ”, (1977)
από το βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο: “Η ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ”
Μετάφραση: Α. Τσοπάνογλου
Εκδόσεις ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ
1.2.11
Angry Skies
 |
| Athens...National Library |
 |
| Sounion .. The Temple Of Poseidon |
 |
| Mani...Vathia |
Quote Of The Day
"By three methods we may learn wisdom: First, by reflection, which is noblest; Second, by imitation, which is easiest; and third by experience, which is the bitterest."
~Confucius~
~Confucius~
Subscribe to:
Posts (Atom)
