'Οσοι
έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια
τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και
μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, το
'χουν σε δόξα, το 'χουν σε τιμή, το 'χουν
σε ικανότη το να τους ειπής ότι έκλεψαν,
ότι πρόδωσαν, ότι ήφεραν τόσα κακά εις
την πατρίδα.
Είναι
άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και
βραβεύονται. 'Οσοι είναι τίμιοι
κατατρέχονται ως ανάξιοι της κοινωνία
και της πολιτείας.
Σας
ερωτώ, εσάς τους Εκλαμπρότατους και
μεγαλόγνωσους πολιτικούς της Ελλάδος
αρχή και τέλος^ αν ήρθετε από καλωσύνη
σας να μας φωτίσετε, να μας λευτερώσετε,
διατί να χυθούν αυτά τα αίματα οπού
χύθηκαν και η πατρίδα να είναι εις την
κατάστασιν οπού είναι ως την σήμερον,
και να γένη αυτείνη η δυστυχία γενικώς
εις τους τίμιους ανθρώπους; Και να θέλουν
οι 'Αγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ρούσσοι, οι
Αουστριακοί ή άλλο κράτος να μας
κυβερνήσουν με το μέσον το δικόν-σας;
'Οτι
σας κάμαμεν σημαντικούς και βέβαια
θέλετε και καλούς μιστούς να ζήσετε.
Ενώ εμείς και πρώτα και τώρα ζούμεν όπως
μπορέσωμεν -όμως οι Εκλαμπρότητές σας
δεν θέλομεν να κακοπορέψετε κι' αν σας
ιδούμεν δυστυχείς λυπώμαστε κ' ευτύς
θα ν' αναπάψωμε τα δεινά σας. Κι' ως τίμιοι
άνθρωποι αυτό πρέπει να κάμωμεν δια-ν'
αναστήσωμεν στύλους εις την πατρίδα
μας από ανθρώπους άξιους να την βοηθούν,
καθώς κάνουν όλα τα έθνη. Εμείς αυτό
αρχή και τέλος το ακολουθούμεν εις την
Εκλαμπρότη σας^ η Εκλαμπρότη σας τι
κάμετε 'σ εμάς;
